Een dag met de laatste activiteiten

Op deze laatste dag lachte de zon ons weer tegemoet. We konden weer aan de bak. Het 2de goede nieuws was dat iedereen weer present was, de laatste zieken waren weer hersteld en we hadden 4 banen bezet.

Tegen de gewoontes in werden nu in de indeling aan bepaalde wensen voldaan. Franca mocht met haar Maarten spelen en ze hebben de test doorstaan. Geen ruzie geweest en ze kwamen lachend van de baan af. Verder wilde Wim met zijn troostmeisje spelen en gelukkig dus dat ze was hersteld. Ook dat werd in dank afgenomen en Wim kon zijn favoriete slagen weer ten toon spreiden, tot frustratie van de tegenpartij.
Ingrid had haar dag en ze kon haar service weer ten volle benutten. “Ze serveert als een kerel” hoorde ik zeggen terwijl ze weer eens niet bij de bal konden komen.

Na de onderbreking voor de koffie kon de 2de partijen gespeeld worden, nog steeds heerlijk in de zon hoewel de wind wel wat in kracht begon toe te nemen. Maar dat was niets met wat we eerder deze week hebben meegemaakt. Nadat we ook dit hadden afgerond in goede sportiviteit splitste de groep. De meesten gingen lunchen maar een aantal wilden meteen naar het zwembad buiten of de zee. Tenslotte is het de laatste dag dat we dit nu kunnen doen en ze wilden er het meeste uithalen.

Helaas was de wind toch enigszins een spelbreker, het waaide wel niet hard maar de wind was fris. En laten we wel wezen, als je bruin wilt worden moet je niet met kleren aan liggen, gaat dan niet lukken.

Om half drie had Wim zijn tafeltennisgroep weer bij elkaar en dat werd een prachtig spektakel, vooral voor de toeschouwers. De wind hielp mee het kijkplezier te vergroten. De bal werd geserveerd en werd met dezelfde snelheid weer terug over het net geblazen, buiten bereik van de opponent. Grote hilariteit.

Tijdens het borreluurtje stond Peter plotseling op. Hij beriep zich op het weer, de zieken en alles erom heen dat zijn planning niet geheel was geworden wat hij had voorbereid. Maar wat wel is gebleven is de gezelligheid en daar gaat het om in onze TT.

De competitie was eruit gehaald maar hij had beloofd dat er wel een prijs zou worden uitgereikt. Die ging uiteindelijk naar Miriam en Tebbe. Beide waren ongelooflijk ziek geweest en lang de toiletpot hebben moeten omarmen. Maar door deze tegenslag hebben zij zich niet laten kisten en hebben toch iedere keer weer hun bijdrage geleverd: chapeau!

Daarna werd Peter en Ronald naar voren gehaald voor hun bijdrage en zij werden in hun hemd gezet.

Hierna gingen we weer eten en nu zitten we nog gezellig na te kletsen. Morgen vroeg gaan de meesten weer huiswaarts en hopelijk zien we elkaar weer op de reünie die ergens in juli gaat plaatsvinden.

mvg
Ronald

Sport en strand

Toen ik uit het raam keek vanmorgen zag ik de zon en een stralend blauwe lucht. Eindelijk!!! Hier zijn we voor gekomen.

Om half tien zou de strijd beginnen maar helaas is Miriam vannacht ziek geworden als 7^e slachtoffer. De rest is present. Na de titanenstrijd drinken we de koffie op het zonnig terras. Doen we nog een spelletje? Ja leuk, we doen er nog een. Letty, Peter, Leo en Maarten willen nog even rammen.

Na de lunch gingen de meesten op een ligstoel aan het zwembad of het strand. Natuurlijk ronselde Wim wat mensen voor een potje tafeltennis. Ikzelf ben daarmee door Ingrid afgedroogd met 21-6.

Na de borrel en het happen gingen Wim en co weer bridgen en de rest moest nog wat bijkletsen. Hopelijk morgen nog zo’n dag. Helaas de laatste.

Toke

Nog even iets over de buikklachten dat epidemische trekjes heeft.

Bij wat rondvragen blijken er aardig wat mensen last te hebben. Miracle zou daar ook wel pijn van in de buik kunnen hebben want dat is geen goede reclame natuurlijk. Bij guest relations doen ze het af met dat wij dit voedsel niet gewend zijn maar als sommige zeggen dat ze hier al jaren zonder problemen hebben gegeten is dat een gotspe.

Vandaag speelde Tebbe op halve kracht, Miriam bleef, zoals gezegd, op bed na een hele slechte nacht en Thea doet al een tijdje niet mee omdat die bijna letterlijk met een been in het ziekenhuis ligt. Ze heeft gewrichtsproblemen en daar laat ze wat aan doen.

Tebbe

Een dag van uitersten

Vanochtend stonden we allemaal vol goede moed op. Maar bij het openen van de gordijnen zonk die moed in de schoenen. Het miezerde verschrikkelijk. Alweer geen tennis. Maar wat dan?

Bij het ontbijt kwamen weer allerlei alternatieven voorbij maar geen enkel hield stand. Het resulteerde in een versnipperde groep. Een deel ging weer shoppen, een ander deel ging naar de sauna terwijl weer een kleine groep in de lounge ging zitten om een boek uit te lezen.

Maar bij het tellen van het aantal koppen bleek dat we toch iemand miste: Tebbe! Uitgerekend de drijfveer achter dit hele gebeuren bleek door ziekte geveld. Er waren al anderen die een buikloop hadden gehad, sommigen hangen er nu tegenaan (de glazen cola konden niet genoeg aangesleept worden) maar Tebbe heeft het zwaar te pakken. Het toilet is vandaag zijn beste vriend.

Tijdens de lunch, sorry Tebbe alweer eten, werd toch besloten dat we vanmiddag een poging moesten wagen om op de tennisbaan een balletje te slaan. Een aantal hadden het idee van half drie anderen van half twee waarop weer iemand reageerde met: half twee verzamelen om te besluiten om half drie te gaan tennissen :-). Het werd uiteindelijk half twee verzamelen om dan op 2 uur de baan op te gaan. Van het hotel uit waren de plassen van de baan gedweild, de wind moest nu de rest doen. En dat lukte prima.

Die zelfde wind maakte het tennis uiteindelijk een vriend van sommige. Maar over het algemeen bleek het toch meer een spelbreker. Maar niet geklaagd, we konden buiten onze partijtjes spelen tot dan toch de regen opnieuw een spelbreker werd.

Het werd nog hard lopen naar de receptie om de echte bui te ontlopen. Het was zo erg dat de stoelen tegen de ramen aan werden geblazen en het personeel in de stromende regen deze op een veiliger plek moesten zetten.

Nu zaten we daar met een kopje thee of iets sterkers naar buiten te staren. Toch hadden we weer kunnen tennissen en dat tot nu toe wel elke dag. Toegegeven, niet zoals we dat 2 jaar achter elkaar hebben kunnen doen, maar dan toch. We zijn een flexibele groep en schikken ons, het is zoals het is. We houden het gezellig, er is al genoeg ellende op de wereld.

Nu ligt Ingrid op bed. Algemene malaise, pijn in haar buik, nog geen diarree of overgeven, maar hopen dat het zo blijft. En dat zij de laatste is van onze groep die dit overkomt. Zo wordt het niet leuk.

Ronald

p.s. Het wordt echt een verhaal van uitersten. Bij het eten bleek dat ook Peter J. en Wim ziek op bed achter zijn gebleven. Hopelijk dat iedereen redelijk door de nachtrust zich beter gaat voelen. Sterkte allemaal

Bridgen naast het tennis

Het weer werkt niet echt mee. Het begon vanochtend met zon dus met alle enthousiasme waren we vanochtend op de baan, zeker na de verregende dag van gisteren. Maar we hebben niet allemaal de eerste ronde kunnen afmaken. Het begon behoorilijk te regenen.

Maar geen nood, ook Lara kent een shopping center :-) en er werd weer behoorlijk afgepingeld met goed resultaat als ik naar de vele tassen kijk die meegebracht werden.

Maar na de lunch was het weer opgeklaard en de zon scheen weer volop. We hebben heerlijk ontspannen kunnen tennissen na het bier en de wijn. Voor sommige, waaronder ondergetekende, iets te ontspannen.

Maar na het borreluurtje en het diner zitten we nu weer aan de koffie en nog andere dranken. Ook de bridgetafel is weer gevuld en daar gaat het verhaal van Wim Kramer over.

Ronald

______________________________________________________________

Derde STRIJDO-Turkije-tennis/bridgereis 2015

Nicht nur er, aber wir sind auch wieder da, en wel in het vijf sterren hotel MIRACLE ( ultra all inclusive !) in Antalya.

Evenals in vorige edities wordt er ook dit keer niet alleen getennist (helaas wat minder mooi weer dan in ’13 en ’14) en geshopt, maar ook gebridged, en hoe! De door ondergetekende gegeven basis bridgelessen in voorgaande jaren zijn in zeer goede aarde gevallen.

Alle drie “leerlingen” -Maarten, Mirjam en Franka- hebben na de vorige twee keer met groot enthousiasme een èchte bridgecursus van zo’n tien lessen gevolgd en zijn aansluitend op een bridgeclub gegaan. Dit alles met als resultaat dat de “meester” zelf tijdens de afgelopen twee bridgeavonden van de nieuwste ontwikkelingen op bridgegebied (Berry Westra) kennis heeft kunnen nemen. Alle drie hebben enorme progressie geboekt, niet alleen het bieden, maar zeker ook het uitspelen gaat nagenoeg foutloos. Chapeau !

We hebben er nu twee avonden bridgen opzitten en we hebben nog twee à drie avonden voor de boeg. Daar verheugen we ons alle vier enorm op. Als de stijgende lijn wordt voortgezet kunnen we na tig keren MIRACLE wellicht een eigen bridgeschool beginnen. Wie weet.

Tot slot, tot teleurstelling van ondergetekende kent het bridgeklasje van Jacomien van vorig jaar geen vervolg. Jammer, maar wie weet.

Wim Kramers

Tennis of toch niet

Het was vanochtend spannend. Wim, Jos en Thea waren weer op tijd met het zwemmen en ondergetekende was zijn rondjes weer aan het lopen rond het hotel. Het had vannacht behoorlijk geregend maar nu scheen af en toe de zon. Zou het toch nog kunnen, tennissen?
De tennisbaan was behoorlijk nat en met een betonnen ondergrond is dat niet ongevaarlijk maar vol goede moed zaten we in onze tenniskleding aan het ontbijt. Helaas, het ontbijt was heerlijk maar het weer niet. Het begon behoorlijk te regenen. Tijd voor een alternatieve invulling van de dag.

Om 10:00 uur was het 'alle ballen verzamelen' en daar zaten we dan in de hal. In Antalaya is een nieuwe Shopping Mall, Terra City, en de meesten wilden daar wel naar toe. De vingers moesten omhoog wie mee wilden en van een aantal mannen werden de armen vriendelijk omhoog gestoken en van een aantal hielpen de dames wel mee die omhoog te krijgen.
Al met al kwamen we op 17 personen. Er werd een bus geregeld wat uiteindelijk 2 busjes werden en voor een kleine 5 euro pp werden we voor de deur opgepikt, weggebracht en ook weer opgehaald.

We waren nog niet weg en de zon kwam door :-(
Maar goed de beslissing was gevallen en wij naar Terra City. Eerlijk is eerlijk, het is een mooi locatie, volop versiering voor de kerst en prachtige winkels met merkkleding. Alleen hier is het wel 'echt' en afdingen is er niet bij. Ook geen grote uitverkoop, maar de meeste dames gingen toch vol goede moed winkel in en winkel uit.

Er waren toch een aantal niet bij naam te noemen die het binnen een uur al wel hadden gezien om het mild te zeggen. Op de beneden verdieping kon je ze dan ook zien zitten. Hoofd naar beneden: hoe houden we dit nog 3 uur vol. Hier werd weer duidelijk waar de naam "Shopping Mall" vandaan komt: je moet wel mal zijn om daar naar toe te gaan.
Maar gelukkig werden er voldoende mensen gevonden die het ook voor gezien hielden en met één telefoontje kwam onze chauffeur 8 personen ophalen. De zon scheen nog steeds dus we waren vol goede moed, ondergetekende idem, die wel zin hadden in een potje tennis.

Jacomien was een van de 8 die het welletjes hadden gevonden en we waren met 7 die wilden tennissen. Wim werd dus opgetrommeld en werd gesommeerd om mee te gaan. Hij sputterde wel wat tegen, hij had pas een half uurtje geslapen :-)
Het spande er nog wel om. De zon was al weer achter de wolken gedoken en met regelmatige tussenpozen viel wel wat regen naar beneden. We hadden wel geluk, iedere keer dat het net te nat zou worden om te spelen hield de regen op en met hulp van de stevige wind die nog altijd over de baan blies was het ook zo weer droog.

De andere 9 werden op verzoek om half vier opgepikt en die hadden bij een aantal winkels wat gescored. Ik ben bang dat de lege koffer die ik bij me heb op de terugweg niet leeg blijft :-)

Het borreluurtje voor het diner leek ook in het water te vallen. De animo was laag vandaag, 5 mensen zaten er en ook die hielden het snel voor gezien. De meesten liggen of op bed, of in het zwembad of in de sauna. Maar vrijheid blijheid. Niets moet, alles mag. Maar blijkbaar is 5 uur te vroeg vandaag. Ik zit nu aan de koffie samen met Tebbe. Hij aan het werk en ik bezig met dit verhaal. Wat ik al geschreven heb hoef ik straks niet te doen. Plannen zegt Tebbe al die tijd tegen me dus dat doe ik dan maar.

En ja hoor, blijkbaar was voor vandaag 5 te vroeg want om half zeven was iedereen present. Sommige beweerden al dat ze uit de eetzaal kwamen maar dat werd niet geloofd. Het werd weer gezellig. Geen glazen om dit keer dus de ober hoefde niet te dweilen. Even na zevenen zijn we naar de eetzaal gegaan, men begon honger te krijgen maar dat lijkt me enigzins overdreven.
De borden werden weer vol geschept en sommigen zijn voor een 2de ronde gegaan. Het is ook veel te lekker. Nadat het toetje ook naar binnen is gewerkt hebben we ons een verdieping hoger weer verzameld voor een koffie en natuurlijk de vaste bridgegroep weer aan hun tafeltje.

De telefoondokter (moi) is weer bezig geweest om dit maal Skype te installeren en mag nu de laatste hand leggen aan het verhaal voor vandaag.
Voor morgen heb ik een ander gestrikt, dat wordt weer een verrassing.

Ronald

Dag 2. De eerste tennisdag

Ronald doet zijn uiterste best om jullie mee te laten genieten met onze vakantie maar we kunnen toch niet verlangen dat hij zich steeds op moet sluiten om te fotoshoppen en teksten schrijven. Vandaar vandaag een ghostwiter die ook deel uit maakt van de groep.

Het patroon van de dag tijdens deze reis is hetzelfde als vorig jaar maar we genieten daar gewoon van omdat we vrijwel allemaal dezelfde belangstellingen hebben met natuurlijk als belangrijkst onderdeel het ochtend tennissen.

In het restaurant komen we elkaar al tegen met de tennistassen mee en de sportkleding aan. We proberen een gezond ontbijt samen te stellen maar dat is in zo’n 5 sterren hotel erg lastig. Persoonlijk heb ik mij vergrepen aan oliebollen met honing en een stukje pizza. Maakt niet uit. Doe eens gek. Wim en Jos zijn helemaal goed bezig want die hebben dan al gezwommen!

Peter Janssens maakt op de baan bekend hoe hij deze week de spelen wil aanpakken. Geen competitie want zo zei hij: “We weten toch wel wie de beste en slechtste is”. Beetje jammer want heb juist de hele zomer getraind om Peter en Leo van de troon te slaan. Toch wordt er een prijs in het vooruitzicht gesteld maar dan op basis van populariteit. Heel slim Peter! Ik dus gelijk koffie besteld voor iedereen want daar ga ik mee scoren maar werd afgeserveerd met de opmerking dat een rondje hier niets kost en dat zo’n actie dus geen enkel punt oplevert.

Het was weer een erg leuke tennisochtend met super weer. Lekker warm maar niet te heet. We zijn met 17 spelers maar in de tweede ronde haakten er toch een paar af wegens klachtjes of juist het voorkomen daarvan. Dus vier banen waarvan eentje een single.

Bij een aantal (overwegend dames) kon er geen dag gewacht worden om een bezoek aan de bazaar te brengen. Enkelen beweren dat ze weer een super aankoop gedaan hebben. Een jas met een prijskaartje van 1300 eur voor 300 meenemen noem ik dan ook echt afdingen.

Met een paar thuisblijvers weer wat getafeltennist en begrijp nu waarom Wim van die idiote effecten met tennis kan geven. Sorry Wim, dat je tegen mij toch op het nippertje moest verliezen. Wim kan daar goed mee om gaan dus geen probleem.

Een groepje bridgers hebben na het diner weer een hoekje opgezocht waar ze hun geliefde spel spelen.

Ik had beloofd niet te veel woorden te schrijven maar dat blijkt erg lastig. Vandaar dat ik het hier noodgedwongen bij moet laten.

De aankomstdag

Beste Mensen,

het feest is weer begonnen, want om eerlijk te zijn, zo voelt het iedere keer weer. Voor mij is het nu de 3de keer en het is werkeleijk zo gezellig. Echt een feestje.
Maar het feestje had wel een lastige start. We kwamen vanochtend los van de Nederlandse bodem om 5:25 maar dat houdt wel in dat er een korte nachtrust aan vooraf ging. Ik lag al om 21:00 in bed maar hoorde van anderen dat ze opgebleven zijn en alle tv-zenders hebben afgelopen om maar iets interessants te vinden om wakker te blijven. Maar goed, om ruim 3 uur vanochtend stonden we met 8 mensen op de P3 en 4 anderen zaten al op Schiphol. UIteindelijk zaten we met 13 personen van ons groepje in het vliegtuig.

Alles ging voor ons op rolletjes ondanks dat er iemand flauw was gevallen en in het gangpad van het vliegtuig heeft gelegen. Nee, niemand uit onze groep gelukkig. Deze mevrouw is uiteindelijk naar het ziekenhuis vervoerd en ik hoop echt dat het haar goed gaat.
In het hotel voelde het als thuiskomen. Velen van ons waren hier al meerdere keren en het voelde vertrouwd. Nadat de bagage op de kamer was afgeleverd spoeden we ons naar het terras. Het zonnetje scheen volop dus meteen de korte broek aan en genieten.
Na de koffie, bier, coctails, hebben we een lichte lunch genomen en terwijl we de laatste happen aan het wegwerken waren kwam de 2de lichting aan. Ook zij hadden een goede vlucht gehad en we waren nu compleet.

Een aantal spoeden zich naar het strand, anderen gingen naar boven om een dutje doen. Vrijheid, blijheid is ons devies en daar houden we aan vast. Maar om 15:30 kwamen de app-jes alweer langs: "we gaan ons omkleden en gaan tennissen". En weldra stonden we met 8 personen op de baan een balletje te slaan. Rustig, niet fanatiek, want half vermoeid is een blessure natuurlijk zo opgelopen.
Alleen Tebbe had het wat moeilijk met de kl... ballen van Maarten, vol effect. Veel kijken naar zijn racket, de snaren zitten te los en van alles nog wat, maar het was wel duidelijk: het lag niet aan hem maar aan het racket :-)
Na een klein uurtje hielden we het voor gezien. Douchen en natuurlijk de borrel voor het eten. De tafels en stoelen werden weer in een grote cirkel geplaatst: we zijn er weer!

Daarna eten. Opnieuw liet Tebbe zich gelden (sorry, maar het is niet anders :-) ) Ik had beloofd de website nu bij te houden maar dat werd meteen uitgebreid met het regelen van een tafel voor 19 personen in de eetzaal. Niet gedaan maar dat werkt niet volgens de militaire principes. Niets aan het toeval over laten, strak plannen en daar aan houden. Nu heb ik niets aan mijin militaire dienstplicht over gehouden, was slechts een simpele soldaat, dus die discipline heb ik niet. Maar om de een of andere reden heb ik altijd wel het geluk aan mijn zijde en ja wel, 2 tafels naast elkaar en we konden zo aanschuiven. Met de ober afgesproken dat we elke avond langs komen en voila, zie daar Tebbe, laat het vieren en het komt ook wel goed :-)

Maar Tebbe zonder jou hadden we hier nu niet voor het 3de jaar gezeten!!

Na het eten splitste de groep snel op. Velen gingen al naar de kamer om van een goede nachtrust te genieten en anderen zijn naar de bar gegaan. Nee, geen drank maar koffie dit maal. Ok Ok met koffielikeur ;-)
Geen bridge vanavond. De drijvende kracht hiervoor lag al op een oor. Morgen moet hij weer vroeg op. Zwemmen nietwaar Wim:-)
Morgen moeten we allemaal weer bijtijds op want dan gaat het beginnen: de TT-competitie. Om 10:00 worden we op de baan verwacht en nu maar hopen dat de weergoden ons deze week goed gezind zijn. De voorspellingen zijn niet optimaal.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Tebbe